بسم الله الرحمن الرحیم
يكشنبه, ۲۱ تیر ۱۳۹۴، ۰۲:۲۸ ق.ظ
پست اول:)
الهی به امید تو...
الهی به امید تو...
نوشتن رو دوست دارم...
اینکه گاهی هر چیزی که تو فکرته رو بریزی رو یه صفحه ی سفید و خالی شی...
اینکه فکرای بی سر و ته ذهنت بشن کلمه و کنار هم بشینن و آرومت کنن...
نوشتن آرومم میکنه...
اینجا هست تا نوشته های گاه و بیگاهم یه جا بمونن...
اینجا هست تا بتونم یه روزی برگردم و ببینم تغییر بهاره رو تو پس واژه ها...
اینجا هست تا شما هم شریک شین تو خوندن و مرور بهاره ی قصه ی ما...
منوی بلاگ
بایگانی
- خرداد ۱۳۹۷ (۱)
- آبان ۱۳۹۶ (۱)
- شهریور ۱۳۹۶ (۱)
- بهمن ۱۳۹۵ (۱)
- خرداد ۱۳۹۵ (۱)
- فروردين ۱۳۹۵ (۲)
- دی ۱۳۹۴ (۱)
- تیر ۱۳۹۴ (۶)
پیوندهای روزانه
۲۲ تیر ۹۴ ، ۰۱:۰۷
احمدعلی شفیعی
احمدعلی شفیعی
شاید مثل خونه‌ی قدیمی‌تون که حس می‌کنید خیلیا تعلق عجیب‌تون رو بهش درک نکنن، شما هم درک نکنید حس خوشحالی من رو وقتی که می‌فهمم یک‌سری از وبلاگ‌هایی که دوست‌شون دارم آپدیت شدن، ولی یه حسی بهم می‌گه این یکی از وبلاگ‌هاییه که من با فهمیدن اینکه آپدیت شده، خیلی خوشحال می‌شم و هر جوری شده وقتم رو خالی می‌کنم برای خوندن نوشته‌هاش..
خوشحالم که متقاعد شدید این وبلاگ رو بسازید :)
امیدوارم همیشه سایش بالای سرمون باشه :))
پاسخ:
شما هم نمیتونی تصور کنی خودم چقدر خوشحالم از این بابت:)
از اینکه بالاخره این جرئت رو کردم:)
ممنون بعد سالها دوباره به فکرم انداختی:)
شما هم نمیتونی تصور کنی خودم چقدر خوشحالم از این بابت:)
از اینکه بالاخره این جرئت رو کردم:)
ممنون بعد سالها دوباره به فکرم انداختی:)